Έγγραφο της μονής Αρετίου το 1633 ,μνη­μονεύει τo «Μετόχι Ελούντας» για πρώτη φορά, ενώ ο περιηγητής Πάσλεϋ αναφέρει το 1834 την Ελούντα με 40 χριστιανικές οι­κογένειες. Στην απογραφή του 1881 η Ελού­ντα απογράφεται στο δήμο Φουρνής με 504, ενώ το 1900 στον ίδιο δήμο με 681 κατοί­κους. Αμεσα συνδεδεμένοι με την ιστορία της  Σπιναλόγκας και τη νεώτερη ιστορία της Ελούντας, είναι οι οικισμοί  Πινές, Τσιφλίκι, Πλάκα και Βρουχάς, που ουσιαστικά αποτε­λούσαν μια ιστορική, κοινωνική και αναπτυ­ξιακή ενότητα. Εν συνεχεία δε, και οι τέως κοινότητες Λούμα και Σκινιά με όλους τους οικισμούς των, είχαν συνδεδεμένη οικονομία με το παραλιακό αυτό μέτωπο, ειδικά μετά την Τουρκοκρατία έως και σήμερα.

 

Το έτος 1928 ήταν και έδρα της ομώνυ­μης κοινότητας (ΦΕΚ. Α27/1928) με 1506 κατοίκους. Από το 1928 μέχρι το 1939 ο κόλπος της Ελούντας χρησιμοποιήθηκε σαν σταθμός ανεφοδιασμού, προσθαλάσσωσης και αποθαλάσσωσης των υδροπλάνων της βρετανικής αεροπορική εταιρίας Ιμπέριαλ.

 

Το 1941 κατελήφθη από τους Γερμανοϊ-ταλούς και μετατράπηκε σ' ένα από τα ισχυ­ρότερα οχυρά. Ο πληθυσμός όλων των οικι­σμών τα επόμενα χρόνια (1951, 1961) παρουσίασε μείωση λόγω μετανάστευσης.Το 1969 αρχίζει η ανέγερση του πρώτου μεγάλου ξενοδοχείου στην Ελούντα με την ονομασία Elounda Beach. Αρχίζει αυτόχρονα και η ανάπτυξη της Ελούντας, η οποία μετατρέπεται σε ένα από τα πρώτα